EKSPEREMENTAL ALSGEYMER MODELI QONIDA IL-1 SITOKINNING MIQDORINING O‘ZGARISHINI ANIQLASH

Abstract

Mavzuning  dolzarbligi:  Qarish  mexanizmlari  haqidagi  bilimlarni 
takomillashtirish hozirgi tadqiqotning muhim maqsadi hisoblanadi. Hisob-kitoblarga 
ko‘ra, 2025-2030 yillarda 65 va undan katta yoshdagi aholi boshqa yosh guruhlariga 
nisbatan 3,5 baravar ko‘payadi. Muvaffaqiyatli va patologik qarish jarayoni o‘rtasidagi 
farqga ko‘proq ta’sir qiladigan biologik mexanizmlar orasida yallig‘lanish, shubhasiz, 
eng  ko‘p  o‘rganilganlardan  biridir.  Qarish  immunitet  tizimining  miqdoriy  va  sifat 
jihatidan o‘zgarishi bilan tavsiflanadi. Immunosensensiya deb nomlanuvchi bu hodisa 
sitokin  disregulyatsiyasi  bilan  birga  keladi,  bu  yallig‘lanishga  qarshi  sitokinlarning 
ko‘payishi  va  yallig‘lanishga  qarshi  sitokinlarning  kamayishi  bo‘lib, surunkali  past 
darajadagi  yallig‘lanish  holatiga  olib  keladi.  Bunday  holatning  potentsial  klinik 
oqibatlari, shu jumladan qo‘shma kasalliklar va o‘lim xavfi ortishi muhim ahamiyatga 
ega. Boshqacha qilib aytganda, yallig‘lanish zaiflikning patofiziologik jarayonining 
biologik  asosini  tashkil  qilishi  mumkin.  Qarish  bilan  birga  keladigan  yallig‘lanish 
holati suyak, ozuqaviy va mushak metabolizmiga ta‘sir qiladi.